ثواب گریه بر امام حسین علیه السلام

در باب ثواب گریه بر مصائبى که بر ائمه معصومین علیهم السلام عموما و بر حسین علیه السلام خصوصا وارد شده روایات زیاد است که براى نمونه به چند حدیث و روایت اشاره مى شود:

1 ـ حسن بن فضال روایت مى کند که حضرت رضا علیه السلام فرمود: « کسى که مـتذکر مصائب ما شود و بخاطر ستمهایى که بر ما وارد شده گریه کند در روز قـیامت با ما خواهد بود و مقام و درجه ما را خواهد داشت و کسى که مصیبت هاى ما را بیان کند و خـود بگـرید و دیگران را بگریاند در روزى که همه چشمها گریان است چشم او نگـرید و هر کس ‍ در مـجلسى بنشیند که در آن مجلس امر ما را زنده مى نمایند روزى که قلبها مى میرند قلب او نخواهد مرد.»¹

2 ـ حسن بن محبوب از امام باقر علیه السلام روایت مى کند که حضرت زین العابدین علیه السلام مـى فـرمـود: «اگـر مـؤمـنى براى شهادت امام حسین علیه السلام گریه کند که اشکهایش بر گونه اش جارى شود خداوند متعال او را در غرفه هاى بهشتى جاى مى دهد و هر مـؤمـنى بخـاطر صدمـه و اذیتى که از دشمنان به ما رسیده بگرید، که اشکش بر گـونه اش جارى شود خدا او را در بهشت در مقام صدیقین جاى دهد و هر مؤمنى به خاطر ما، اذیت و آزارى به او برسد که اشکش به گونه هایش سرازیر شود خدا اذیت و آزار را از او دور گرداند و در روز قیامت از سخط و عذاب دوزخ ایمن باشد.»²

3 ـ ابو عـمـاره شاعـر مى گوید: امام صادق علیه السلام به من فرمود: درباره امام حسین علیه السلام شعرى بگو، من شروع کردم به خواندن شعر و حضرت مى گریست و آنقدر خـواندم که صداى گریه از بیرون خانه شنیده مى شد سپس امام صادق(علیه السلام) فرمود: « اى ابا عـماره کسى که درباره حسین بن على علیهماالسلام شعرى بخـواند و پـنجاه نفـر را بگریاند جاى او بهشت است ، و کسى که شعرى درباره حسین بخـواند و سى نفـر را بگریاند جایگاه او بهشت است ، و کسى که شعرى درباره حسین بخـواند و بیست نفر را بگریاند جایش در بهشت است ، و کسى که شعرى درباره حسین بسراید و ده نفر را بگریاند بهشت جاى او است و کسى که شعرى درباره حسین بخواند و یک نفـر را بگـریاند جاى او بهشت است و اگر شعرى بخواند و خود بگرید در بهشت مـنزل خواهد کرد، و اگر شعرى بخواند و تباکى کند (حالت گریه را بخود بگرید) او هم به بهشت خواهد رفت .»³

4 ـ زید شحام مى گوید: ما گروهى از اهل کوفه خدمت امام صادق علیه السلام بودیم که جعفر بن عفان وارد شد، امام صادق علیه السلام او را نزدیک خود نشانید.

و سپس فرمود: جعفر!

جعفر گفت : لبیک ، خدا مرا فداى تو گرداند.

امام : بمن رسیده که درباره امام حسین علیه السلام اشعار خوبى مى سرائى .

جعفر: آرى قربانت گردم .

امام : بخوان .

جعفر اشعارى خواند، امام و کسانى که اطرافش بودند گریستند و امام صادق علیه السلام آنقـدر گـریه کرد که اشگش صورت و محاسن شریفش را فرا گرفت آنگاه فرمود: «جعـفـر! بخدا سوگند فرشتگان مقرب خدا در اینجا حضور یافتند و گفتار تو را درباره حسین عـلیه السلام شنیدند و گریستند چنانکه ما گریستیم بلکه بیشتر. سپس فرمود: جعـفر! خدا بهشت را در همین ساعت بر تو واجب گردانید. سپس فرمود: جعفر آیا بیش از این برایت بگویم ؟

جعفر: آرى آقاى من .

حضرت رضا علیه السلام فرمود: « کسى که مـتذکر مصائب ما شود و بخاطر ستمهایى که بر ما وارد شده گریه کند در روز قـیامت با ما خواهد بود و مقام و درجه ما را خواهد داشت و کسى که مصیبت هاى ما را بیان کند و خـود بگـرید و دیگران را بگریاند در روزى که همه چشمها گریان است چشم او نگـرید و هر کس ‍ در مـجلسى بنشیند که در آن مجلس امر ما را زنده مى نمایند روزى که قلبها مى میرند قلب او نخواهد مرد.»

امـام هر که شعرى درباره حسین بخواند که خود بگرید یا دیگرى را بگریاند بهشت را بر او واجب گرداند و او را بیامرزد .»⁴

ـ صالح بن عقبه از امام صادق علیه السلام روایت مى کند که فرمود: اگر کسى درباره حسین علیه السلام یک بیت شعر بخواند و خود بگرید و ده نفر را هم بگریاند براى او و گـریه کنندگان بهشت است و اگر بیتى بگوید که خود بگرید و نه نفر را بگریاند جاى او و گـریه کنندگان در بهشت خواهد بود و پیوسته تعداد نفرات را پائین مى آورد تـا جائیکه فرمود: اگر کسى بیتى درباره حسین بگوید و خود گریه کند ـ و گمان مى کنم فرمود یا تباکى کند ـ جاى او در بهشت خواهد بود.⁵

6 ـ ابو هارون مـکفوف (نابینا) روایت مى کند که امام صادق علیه السلام در حدیث طویلى فـرمود: « اگـر نزد کسى از حسین علیه السلام یادى به میان آید و اشک از چشمان او باندازه بال مـگـسى جارى شود ثـوابش بر خـداى عـزوجل است که کمـتـرین آن دخول در بهشت است » .⁶

7 ـ مـرحوم عـلامه مجلسى مى فرماید: در بعضى از تالیفات معاصرین مورد وثوق دیدم که روایت شده وقـتـى پـیامبر اکرم صلى الله علیه و آله و سلم فاطمه زهرا سلام الله علیها را از شهادت امام حسین و مصائب آن حضرت با خبر ساخت فاطمه شدیدا گریه کرد و گـفـت : پـدر در چـه زمـانى این اتـفـاق مـى افـتـد؟ رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم فرمود: در زمانى که نه من باشم و نه تو و نه على .

زهرا که این سخـن شنید گـریه اش شدیدتر شد و عرض کرد: پدر پس کى ؟ براى فرزندم اقامه عزا مى نماید و گریه مى کند؟

رسول خـدا صلى الله علیه و آله و سلم فرمود: زنان امتم بر زنان اهلبیت من و مردان آنها بر مـردان اهلبیت من مى گریند و هر سال اقامه عزا خواهند نمود و چون قیامت بر پا شود تـو شفـیع زنان خـواهى شد و من شفیع مردان و هر یک از آنها که بر مصیبت حسین گریه کرده باشند دستشان را مى گیریم و وارد بهشت مى کنیم .

« فاطمه ، هر چشمى در روز قیامت گریان است به جز چشمى که بر حسین بگرید که آن خندان است و او را به نعمتهاى بهشتى بشارت مى دهند. »