یا أبا الجارود لا تدرکون . فقلت : أهل زمانه ، فقال : ولن تدرک أهل زمانه ، یقوم قائمنا بالحق بعد إیاس من الشیعة ، یدعو الناس ثلاثا فلا یجیبه أحد فإذا کان یوم ( الیوم ) الرابع تعلق بأستار الکعبة ، فقال : یا رب انصرنی ، ودعوته لا تسقط ، فیقول تبارک وتعالی للملائکة الذین نصروا رسول الله یوم بدر ولم یحطوا سروجهم ولم یضعوا أسلحتهم ، فیبایعونه ، ثم یبایعه من الناس ثلاثمائة وثلاثة عشر رجلا ، یسیر إلی المدینة فیسیر الناس حتی یرض الله عز وجل فیقتل ألفا وخمسمائة قرشی لیس فیهم إلا فرخ زنیة . ثم یدخل المسجد فینقض الحائط حتی یضعه إلی الأرض ، ثم یخرج الأزرق وزریق لعنهما الله غضین طریین یکلمهما فیجیبانه ، فیرتاب عند ذلک المبطلون فیقولون : یکلم الموتی فیقتل منهم خمسمائة مرتاب فی جوف المسجد ثم یحرقهما بالحطب الذی جمعاه لیحرقا به علیا وفاطمة والحسن والحسین ، وذلک الحطب عندنا نتوارثه . ویهدم قصر المدینة . ویسیر إلی الکوفة فیخرج منها ستة عشر ألفا من البتریة شاکین فی السلاح ، قراء القرآن ، فقهاء فی الدین ، قد قرحوا جباههم وسمروا ساماتهم وعمهم النفاق ، وکلهم یقولون : یا بن فاطمة ارجع لا حاجة لنا فیک فیضع السیف فیهم علی ظهر النجف عشیة الاثنین من العصر إلی العشاء فیقتلهم أسرع من جزر جزور ، فلا یفوت منهم رجل ، ولا یصاب من أصحابه أحد دماؤهم قربان إلی الله . ثم یدخل الکوفة فیقتل مقاتلیها حتی یرضی الله . قال : فلم أعقل المعنی فمکثت قلیلا ثم قلت : جعلت فداک وما یدریه جعلت فداک متی یرضی الله عز وجل ؟ قال : یا أبا الجارود إن الله أوحی إلی أم موسی وهو خیر من أم موسی ، وأوحی الله إلی النحل وهو خیر من النحل ، فعقلت المذهب ؟ فقال لی : أعقلت المذهب ؟ قلت : نعم . فقال : إن القائم لیملک ثلاثمائة وتسع سنین کما لبث أصحاب الکهف فی کهفهم ، یملؤ الأرض عدلا وقسطا کما ملئت ظلما وجورا ، ویفتح الله علیه شرق الأرض وغربها . یقتل الناس حتی لا یری إلا دین محمد صلی الله علیه وآله . یسیر بسیرة سلیمان بن داود ، یدعو الشمس والقمر فیجیبانه ، وتطوی له الأرض ، فیوحی الله إلیه فیعمل بأمر الله
ترجمه حدیث :
حسن بن بشیر ، از ابی الجارود ، روایت کرده که میگوید : از امام باقر علیه السلام سئوال کردم قائم شما چه زمانی قیام میفرماید ؟ فرمود : ای ابا جارود شما آنزمان را نخواهید دید . عرضکردم اهل زمانش چطور ؟ فرمود : اهل زمانش راهم نمی بینید قائم ما بعد از مأیوس شدن و نا امید گشتن شیعیان قیام میکند ومردم را سه بار دعوت می کند وبه کمک می طلبد ولی هیچکس پاسخ او را نمیدهد ، تا آنکه روز چهارم به پرده کعبه می چسبد ومی گوید : خدا یا یاریم کن ودعایش رد نمیشود خداوند نیز به ملائکه ای که رسول الله ( صلی الله علیه وآله ) را در روز بدر یاری کردند دستور می دهد حضرت مهدی علیه السلام را یاری کنند وآنها که تا آنزمان هنوز آماده باش بوده وزین اسبهای واسلحه های خود را زمین نگذاشته اند با حضرت بیعت میکنند ، سپس سیصد وسیزده مرد با حضرت بیعت می نمایند و حضرت به مدینه رفته ومردم نیز همراه حضرت به مدینه می روند برای رضایت خدا ، آنگاه حضرت هزار وپانصد تن از قریش را که همه حرامزاده می باشند میکشد وسپس داخل مسجد شده ودیوار آنرا میشکند وبر زمین می ریزد وبعد ، ازرق ، وزریق ، ( دو تن از دشمنان اهل بیت علیهم السلام ) لعنهما الله ، را از قبر بیرون کشیده وبا آنها صحبت کرده وآنها هم پاسخ میدهند ، دشمنان واهل باطل در اینجا به تردید افتاده وتعجب می کنند که حضرت با مردگان می تواند صحبت کند ، آنگاه حضرت پانصدتن از آن اهل باطل را در داخل مسجد کشته سپس آن دو تن را که از قبر بیرون کشیده آتش می زند و می سوزاند آنها را با همان هیزمهائی که می خواستند با آن ، علی وفاطمه وحسن وحسین ( علیهم السلام ) را آتش بزنند می سوزاند ، وآن هیزمهای ماست وما ( ائمه ) آنرا به یکدیگر ارث میدهیم ، سپس حضرت ، کاخ مدینه را خراب می نماید ، و آنگاه به سمت کوفه حرکت می نماید وشانزده هزار تن از بتریه گروهی شبیه خوارج را که مسلح وقاریان قرآن فقهاء در دین بوده و از زیادی سجده پیشانی آنها زخم شده و . . . . . ونفاق تمام وجودشان را پرکرده است ، به حضرت می گویند : ای فرزند فاطمه ، بر گرد که ما نیاز به تو نداریم ، آنگاه حضرت در عصر روز دوشنبه در پشت نجف تا شب تمامی آنها را بسرعت می کشد وهیچ یک از آنان جان سالم بدر نمیبرد ، و اصحاب حضرت هیجیک آسیب نمی بینند گرچه خون مقدس آنها وسیله تقرب به خداوند متعال میباشد ، سپس حضرت وارد در کوفه شده ، وآنقدر از جنگاوران را میکشد تا خدا راضی گردد . راوی می گوید : از آنجهت که درست مطلب را متوجه نشدم به حضرت عرضکردم : فدایت شوم خداوند چه زمانی راضی می شود ؟ فرمود : ای ابا جارود خداوند به مادر موسی وحی کرد وحضرت قائم علیه السلام از مادر موسی گرامیتر است ، خداوند به زنبور عسل وحی می کند در حالیکه آنحضرت از زنبور عسل پیش خدا عزیز تر است ، اینجا بود که مطلب را فهمیدم ، آنوقت حضرت فرمود : آیا مطلب را فهمیدی ؟ عرضکردم آری . فرمود : حضرت قائم علیه السلام سیصد ونه سال به مقدار توقف اصحاب کهف در غار حکومت خواهد نمود ، وجهان را پس از پرشدن از ظلم وستم ، پر از عدل و داد خواهد کرد وخداوند شرق وغرب جهان را برای او فتح کرده وآنقدر از مردم میکشد تا جز دین محمد صلی الله علیه وآله باقی نماند ومانند سلیمان بن داود رفتار مینماید ، چنانکه خورشید وماه را بخواند او را پاسخ می دهند وزمین در زیر پای حضرت می پیچد ( طی الارض ) ومطابق امر و وحی خداوند عمل می نماید
منابع شیعی
غیبة الطوسی : ص ۲۸۳
إثبات الهداة : ج ۳ ص ۵۱۶ – ۵۱۷ ب ۳۲ ف ۱۲ ح ۳۷۲
حلیة الأبرار : ج ۲ ص ۵۹۸ – ۵۹۹ – ب ۲۸ ” کما فی دلائل الإمامة ، بتفاوت ، عن مسند فاطمة .
البحار : ج ۵۲ ص ۲۹۱ ب ۲۶ ح ۳۴
بشارة الاسلام : ص ۲۴۱ ب ۳
الْحَسَنُ بْنُ عَلِیِّ بْنِ شُعْبَةَ فِی تُحَفِ الْعُقُولِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ الْعَسْکَرِیِّ علیه السلام أَنَّهُ قَالَ لِشِیعَتِهِ فِی سَنَةِ سِتِّینَ وَ مِائَتَیْنِ أَمَرْنَاکُمْ بِالتَّخَتُّمِ فِی الْیَمِینِ وَنَحْنُ بَیْنَ ظَهْرَانَیْکُمْ وَ الْآنَ نَأْمُرُکُمْ بِالتَّخَتُّمِ فِی الشِّمَالِ لِغَیْبَتِنَا عَنْکُمْ إِلَى أَنْ یُظْهِرَ اللَّهُ أَمْرَنَا وَ أَمْرَکُمْ فَإِنَّهُ مِنْ أَدَلِّ دَلِیلٍ عَلَیْکُمْ فِی وَلَایَتِنَا أَهْلَ الْبَیْتِ- فَخَلَعُواخَوَاتِیمَهُمْ مِنْ أَیْمَانِهِمْ بَیْنَ یَدَیْهِ وَ لَبسُوهَا فِی شَمَائِلِهِمْ وَ قَالَ لَهُمْ حَدِّثُوا بِهَذَا شِیعَتَنَا.
امام حسن عسکرى علیه السّلام در سال ۲۶۰به شیعیان فرمود: تاکنون چون در میان شما بودیم دستور ما به شما این بود که انگشترى را بدست راست کنید، ولى اکنون با فرا رسیدن دوران غیبت، تا زمانى که خداوند خود کار ما و شما را ظاهر و آشکار سازد انگشترى را بدست چپ کنید، که آن از بهترین نشانه هاى شما بر ولایت ما اهل بیت است. پس شیعیان در حضور آن حضرت علیه السّلام انگشترى از دست راست بیرون نموده و بدست چپ خود کردند، و حضرت به آنان فرمود:این حدیث را به شیعیان ما بگوئید.
نکاتی که از این روایت می شود برداشت کرد:
۱-احکام ووظایف شیعه در زمان ظهور ائمه باغیبت آنان تفاوت دارد
۲-تقیه شدیدتردرعصر غیبت برای شیعه
۳-از نشانه های اصلی ولایت اهل بیت علیهم السلام تقیه است
۴- بهترین راه حفظ جان شیعه در عصر غیبت تقیه است
۵-یکی از مهمترین امر به معروف به شیعه تذکر وتاکید بر تقیه است
۶-یکی از چیز هایی که چیز زود فراموش می کند تقیه است که بسیار مهم است وبرای فراموش نکردن باید بیان شود
۷-این تقیه تا زمان ظهور حضرت مهدی عج الله فرجه ادامه داردوزمان آن دوران غیبت است
۸-همه شیعیان در مجلس انگشتر دردست چپ کردند در مجلسی که هیچ خطری نبود ولی عمل به تقیه حتی در حضور امام انجام شد
۹-اثبات وجوب تقیه وعدم استحباب انگشتر به دست راست کردن در مورد تقیه یا حتی در عصر غیبت
۱۰-امام اشاره به روایات دیگر در استحباب انگشتردردست راست می کند که روایت قبلی درست بود چون در ظاهر بودن ما بود
۱۱-دلیل بر نگشتر دردست چپ کردت غیبت امام است نه خطر لِغَیْبَتِنَا عَنْکُمْ
۱۲-ظهور آقا هم ظهور امر اهل بیت وهم ظهور امر شیعیان است
الان بسیاری از شیعیان درپاکستاد وهند وکشورهای دیگر تنها به جرم شیعه بودن کشته می شودن واگر آنان شیعه بودن خود را مخفی می کردند ودر مساجد آنها نماز می خواندند که در روایات اندازه جهاد با کفار دررکاب پیامبر ثواب دارد هیچ شیعه ای کشته نمی شد وجمعیت شیعه بیشتر وآماده ظهور وکمک به حضرت می شدولی حیف که این امر مهم تقه فراموش شده لذا برای همین است که امام تاکید می کند حتما به شیعیان این حدیث را بگویید
تحف العقول / النص / ۴۸۸ / ص : ۴۸۶
وسائل الشیعة / ج۵ / ۸۱ / ۴۸ ص : ۷۹
بحار الأنوار (ط – بیروت) / ج۷۵ / ۳۷۳ / باب ۲۹ مواعظ أبی محمد العسکری ع و کتبه إلى أصحابه ….. ص : ۳۷۰
از جمله روایاتی که بعد از مطالعه آن بنده را متعجب کرد روایاتی که بعد از ظهور امام عصر عج شرق وغرب عالم پرچم وی را لعن می کنند بود.جواب این سوال برای من خیلی سخت بودچرا اینگونه می شود بعد از مطالعه روایات نکاتی به دست آمدکه می توان جوابی برای این سوال باشد.
۱–عَنْ أَبِی بَصِیرٍ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) لَا یَخْرُجُ الْقَائِمُ (علیه السلام) حَتَّى یَکُونَ تَکْمِلَةُ الْحَلْقَةِ قُلْتُ وَ کَمْ تَکْمِلَةُ الْحَلْقَةِ قَالَ عَشَرَةُ آلَافٍ جَبْرَئِیلُ عَنْ یَمِینِهِ وَ مِیکَائِیلُ عَنْ یَسَارِهِ ثُمَّ یَهُزُّ الرَّایَةَ وَ یَسِیرُ بِهَا فَلَا یَبْقَى أَحَدٌ فِی الْمَشْرِقِ وَ لَا فِی الْمَغْرِبِ إِلَّا لَعَنَهَا وَ هِیَ رَایَةُ رَسُولِ اللَّه[۱]
ابی بصیر از اصحاب مورد اطمینان امام صادق علیه السلام از امام نقل می کند:
قائم خروج نی کند مگر اینکه حلقه کامل شود به وی گفتم چه تعداد است مقدار تکمیل کننده عدد حلقه؟ فرمودندده هزار نفروجبرئیل از راست ومیکاییل از چپ وی .سپس پرچم به اهتزاز در می آید وحرکت می کند بوسیله آن وهیچ کس در شرق وغرب نمی ماندمگر اینکه آن را لعن می کند وآن پرچم رسول خداست
نکات اولین حدیث:
۱-تعداد یاران اولیه حضرت بعد از۳۱۳ نفر ده هزار نفر می باشد
۲-از برخی روایات بدست می آید که این ده هزار نفرملائکه هستند که کشته نمی شوند
۳-البته به خاطر تکمیل حلقه که درروایت آمده می توان گفت مقداری از این یاران از مردم وانسانها هستند
۴-خبر اهتزاز در تمام عالم رسیده می شود
۵-درحالی که مردم می دانند این پرچم رسول خداست آن را لعن می کنند
۶-دلیل لعن پرچم ازاین روایت مشخص نیست
۷-حرکت حضرت با امدادهای غیبی است مانند کمک ملائکه
۸-محافظان اصلی آقاجبرئیل ومیکائیل می باشند
۹-ظهور منوط است به تکمیل حلقه بعد از ۳۱۳ نفر
۱۰-روش وحرکت آقامانند حرکت رسول خدا می باشد
۲-عَنْ أَبَانِ بْنِ تَغْلِبَ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ (علیهما السلام) یَقُولُ إِذَا ظَهَرَتْ رَایَةُ الْحَقِّ لَعَنَهَا أَهْلُ الْمَشْرِقِ وَ أَهْلُ الْمَغْرِبِ أَ تَدْرِی لِمَ ذَاکَ قُلْتُ لَا قَالَ لِلَّذِی یَلْقَى النَّاسُ مِنْ أَهْلِ بَیْتِهِ قَبْلَ خُرُوجِهِ.[۲]
ابان بن تغلب گفته است:از امام صادق علیه السلام شنیدم که می گفت :هنگامی که پرچم حق برافراشته می شود اهل شرق واهل غرب آن را لعن می کنند آیا میدانی برای چه لعن می کنند؟به خاطر اینکه چیزهایی مردم از اهل بیت امام عصر عج قبل از ظهور دیده اند
نکات حدیث دوم
۱-پرچم آقا امام عصر عج پرچم حق است
۲-قبل از پرچم آقا پرچم حقی برافراشته نشده است
۳- لعن اهل شرق وغرب عالم پرچم حق
۴-قبل از ظهورگروهی از سادات کارهایی در عالم می کنند
۵-کارهای گروههای قبل از ظهور در تمام عالم وشرق وغرب همه می بینند
۶-این کارها باعث انحراف افکار عمومی از مسیر ظهور وحق شده است
۷-علت لعن اهل شرق وغرب اعمالی است که خاندان اهل بیت در آخرالزمان انجام داده اند وعالمیان از آنها دل خوشی ندارند
۸-ازین روایت مشخص نیست که اعمالی که خاندان اهل بیت انجام داده اند چیست ولی در برخی روایات امده است
۳-مَنْصُورِ بْنِ حَازِمٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) أَنَّهُ قَالَ: إِذَا رُفِعَتْ رَایَةُ الْحَقِّ لَعَنَهَا أَهْلُ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ قُلْتُ لَهُ مِمَّ ذَلِکَ قَالَ مِمَّا یَلْقَوْنَ مِنْ بَنِی هَاشِم[۳]
منصور بن حازم از امام صادق علیه السلام نقل می کند که حضرت فرمودند:هنگامی که پرچم حق بلند می شوداهل شرق واهل غرب آن را لعن می کنند گفتم به خاطر چه؟فرمودند:به دلیل چیزهایی که از بنی هاشم دیده اند
نکات حدیث سوم
علاوه بر نکات احادیث قبلی می توان گفت که بنی هاشم منظور سادات بنی هاشم اعم از بنی فاطمه،سادات حسنی ،حسینی و…می باشد که در حقیقت در عالم کارهای این گروه به اسم حضرت وقیام امام عصر است که شاید یکی از دلایل اینکه بردن نام امام عصر تازمان ظهور جایز نیست همین باشد که وقتی کسی غیر معصوم به اسم امام عصر اشاره می کند ونام وی را می برد در حالی که لیاقت نداردباعث می شود که افرادو گروههای مختلف که از وی دل خوشی ندارند به خاطر این حمایت وی از امام عصر از امام عصر هم بدشان آید مثلا:
شما وقتی کسی را می بینید که کارهایش زیاد خوب نیست وخلاف می کند آن شخص بیاید همش اسم کسی راببرد واز وی دفاع کند خواه ناخواه شما هم نسبت به آن شخص مورد تمجید این آقای خلافکار بدبین شده وشاید کمتر سمت ان شخص اگر چه هم خوب باشد بروید وین یک قاعده عرفی می باشد
البته باز هم شاید نکاتی باشد که دوستان حتما یاری کنید
[۱] -الغیبة( للنعمانی) / النص / ۳۰۷ / باب ۱۹
[۲] – الغیبة( للنعمانی)، النص، ص: ۲۹۹
[۳] -همان
إن امرأة ملک بنی إسرائیل کبرت وأرادت أن تزوج بنتها منه للملک فاستثار الملک یحیی بن زکریا فنهاه عن ذلک ، فعرفت المرأة ذلک وزینت بنتها وبعثتها إلی الملک فذهبت ولعبت بین یدیه ، فقال لها الملک : ما حاجتک ؟ قالت : رأس یحیی بن زکریا ، فقال الملک : یا بنیة حاجة غیر هذه ، قالت : ما أرید غیره ، وکان الملک إذا کذب فیهم عزل من ملکه فخیر بین ملکه وبین قتل یحیی فقتله ، ثم بعث برأسه إلیها فی طشت من ذهب ، فأمرت الأرض فأخذتها ، وسلط الله علیهم بخت نصر فجعل یرمی علیهم بالمناجیق ولا تعمل شیئا ، فخرجت علیه عجوز من المدینة فقالت : أیها الملک إن هذه مدینة الأنبیاء لا تنفتح إلا بما أدلک علیه ، قال : لک ما سألت قالت : ارمها بالخبث والعذرة ففعل فتقطعت فدخلها فقال : علی بالعجوز ، فقال لها : ما حاجتک ؟ قالت : فی المدینة دم یغلی فاقتل علیه حتی یسکن ، فقتل علیه سبعین ألفا حتی سکن . یا ولدی یا علی والله لا یسکن دمی حتی یبعث الله المهدی فیقتل علی دمی من المنافقین الکفرة الفسقة سبعین ألفا
ترجمه حدیث
این روایت به نحو ارسال از مقاتل ، از امام زین العابدین از امام حسین علیهما السلام روایت شده که فرمود : زن پادشاه بنی إسرائیل می خواست دختر پادشاه را برای خود پادشاه تزویج کرده ( دختر را به پدرش بدهد ) پادشاه با حضرت یحیی بن زکریا ( علیهما السلام ) مشورت کرده وحضرت او را از آنکار منع نمود . آن زن از قضیه خبردار شد ودخترش را آرایش کرده ونزد پادشاه فرستاد تا با ناز وعشوه گری او را فریب داده و به خود ترغیب کند . آنگاه پادشاه به او گفت چه میخواهی ؟ دختر گفت : سر یحیی بن زکریا را ، پادشاه گفت دخترم چیز دیگری بخواه ، دختر گفت چیز دیگری نمیخواهم . و پادشاه هم چنان بود که اگر قول میداد و عمل نمیکرد از پادشاهی عزل میشد و در آن هنگام مخیر شده بود میان پادشاهی خود وقتل حضرت یحیی بن زکریا ، از این رو حضرت یحیی را کشته وسر او را در طشتی از طلا قرار داده ونزد آن دختر فرستاد . آنگاه زمین مأمور شد تا آن زن را درکام خود فرو برد به همین جهت خداوند بخت النصر را بر آنها مسلط کرده و او هم با منجنیق شهر آنها را در هم میکوبید . پیره زنی از شهر خارج شده وبه بخت النصر ، گفت که این شهر ، شهر انبیاء است وبا این وسیله فتح نمیشود ولی من راه فتح آنرا بتو یاد می دهم ، بخت النصر ، به او گفت : هر چه بخواهی به تو می دهم . پیر زن گفت : کثافات و نجاسات را بر شهر بریز ، او هم چنین کرد و دیوار شهر فرو ریخت . وداخل شهر شد و پیره زن را خواست به پیره زن گفت چه می خواهی ؟ گفت در شهر خونی استکه میجوشد ، باید آنقدر بکشی تا آن خون از جوشش بیفتد . او هم هفتاد هزار نفر را کشت تا آنکه خون آرام شد آنگاه امام حسین علیه السلام به فرزندش فرمود : علی جان پسرم : بخدا سوگند خون من هم آرام نخواهد شد تا آنکه خداوند مهدی ( علیه السلام ) را مبعوث کرده و به خاطر خونخواهی من هفتاد هزار نفر از منافقین کافر وفاسق را به قتل برساند
منابع شیعی :
: مناقب ابن شهرآشوب : ج ۴ ص ۸۵ – مرسلا ، عن مقاتل ، عن زین العابدین ( عن أبیه ) علیهما السلام : -
: البحار : ج ۴۵ ص ۲۹۹ ب ۴۵ ح ۱۰ – عن المناقب .
: العوالم : ج ۱۷ ص ۶۰۸ ف ۲۱ ب ۹ ح ۳ – عن المناقب
امام صادق علیه السّلام فرمود:
آگاه باش هر گاه آن عدّه وصف شده که سیصد و ده نفر و اندى هستند شمارشان کامل شود، آنگاه چنان که شما مى خواهید خواهد شد، لکن شیعه ما کسى است که صدایش از حدّ گوش خودش نمى گذرد و نیز کینه و ناراحتى درونش از حدّ پیکر او تجاوز نمى کند، و ما را آشکار نمى ستاید و با دشمنان ما نمى ستیزد، و با عیبجویان ما همنشینى نمى کند، و با بدگویان ما هم سخن نمى شود و آنان را که با ما دشمن هستند دوست نمى دارد و با دوستان ما دشمنى نمى ورزد؛ عرض کردم پس چه کنم با این شیعه گوناگون که گویند ما بر طریق تشیّع هستیم؟ فرمود: اینان خود گرفتار جدائى و آزمایش خواهند گشت و تبدیل و جابجائى در میانشان رخ خواهد داد و به قحطى و کمبود که نابودشان سازد (مبتلا شوند) و شمشیرى که خونشان بریزد و اختلافاتى بهم رسد که پراکنده شان کند.
همانا شیعه ما کسى است که همچون سگان پارس نکند و همانند کلاغ حرص نورزد و نزد مردم به گدائى دست نیازد اگر چه از گرسنگى بمیرد، عرض کردم: فدایت شوم چنین افرادى را که بدین صفت موصوفاند در کجا جستجو کنم؟ فرمود: آنان را در گوشه و کنار زمین بجوى، آنان کسانى هستند که زندگى سبکى دارند و خانه بدوش هستند که اگر حاضر باشند شناخته نمى شوند و اگر از نظرها پنهان شوند کسى متوجّه آنان نمى گردد و اگر بیمار شوند عیادت نمى شوند و اگر خواستگارى کنند با آنان ازدواج نشود، و اگر وفات یابند بر جنازه آنان کسى حضور نیابد، آنان کسانى اند که در اموالشان با یک دیگر مواسات مى کنند و در آرامگاه خود با یک دیگر دیدار و ملاقات دارند و خواسته هایشان با یک دیگر برخورد و اختلاف پیدا نمى کند هر چند از شهرهاى گوناگون باشند».
الغیببة (للنعمانی )/ ترجمه غفارى، ص: ۲۹۱
متن عربی حدیث
قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع أَمَا لَوْ کَمُلَتِ الْعِدَّةُ الْمَوْصُوفَةُ ثَلَاثَمِائَةٍ وَ بِضْعَةَ عَشَرَ کَانَ الَّذِی تُرِیدُونَ وَ لَکِنْ شِیعَتُنَا مَنْ لَا یَعْدُو صَوْتُهُ سَمْعَهُ وَ لَا شَحْنَاؤُهُ بَدَنَهُ وَ لَا یَمْدَحُ بِنَا مُعْلِناً وَ لَا یُخَاصِمُ بِنَا قَالِیاً وَ لَا یُجَالِسُ لَنَا عَائِباً وَ لَا یُحْدِثُ لَنَا ثَالِباً وَ لَا یُحِبُّ لَنَا مُبْغِضاً وَ لَا یُبْغِضُ لَنَا مُحِبّاً فَقُلْتُ فَکَیْفَ أَصْنَعُ بِهَذِهِ الشِّیعَةِ الْمُخْتَلِفَةِ الَّذِینَ یَقُولُونَ إِنَّهُمْ یَتَشَیَّعُونَ فَقَالَ فِیهِمُ التَّمْیِیزُ وَ فِیهِمُ التَّمْحِیصُ وَ فِیهِمُ التَّبْدِیلُ یَأْتِی عَلَیْهِمْ سِنُونَ تُفْنِیهِمْ وَ سَیْفٌ یَقْتُلُهُمْ وَ اخْتِلَافٌ یُبَدِّدُهُمْ إِنَّمَا شِیعَتُنَا مَنْ لَا یَهِرُّ هَرِیرَ الْکَلْبِ وَ لَا یَطْمَعُ طَمَعَ الْغُرَابِ وَ لَا یَسْأَلُ النَّاسَ بِکَفِّهِ وَ إِنْ مَاتَ جُوعاً قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ فَأَیْنَ أَطْلُبُ هَؤُلَاءِ الْمَوْصُوفِینَ بِهَذِهِ الصِّفَةِ فَقَالَ اطْلُبْهُمْ فِی أَطْرَافِ الْأَرْضِ أُولَئِکَ الْخَفِیضُ عَیْشُهُمُ الْمُنْتَقِلَةُ دَارُهُمْ الَّذِینَ إِنْ شَهِدُوا لَمْ یُعْرَفُوا وَ إِنْ غَابُوا لَمْ یُفْتَقَدُوا وَ إِنْ مَرِضُوا لَمْ یُعَادُوا-وَ إِنْ خَطَبُوا لَمْ یُزَوَّجُوا وَ إِنْ مَاتُوا لَمْ یُشْهَدُوا أُولَئِکَ الَّذِینَ فِی أَمْوَالِهِمْ یَتَوَاسَوْنَ وَ فِی قُبُورِهِمْ یَتَزَاوَرُونَ وَ لَا تَخْتَلِفُ أَهْوَاؤُهُمْ وَ إِنِ اخْتَلَفَتْ بِهِمُ الْبُلْدَانُ.
الغیبة( للنعمانی) / النص / ۲۰۳ / باب ۱۲ ما یلحق الشیعة من التمحیص و التفرق و التشتت عند الغیبة حتى لا یبقى على حقیقة الأمر إلا الأقل الذی وصفه الأئمة علیهم السلام